‘Het was natuurlijk buitengewoon eervol om volksvertegenwoordiger te zijn en het publieke belang te dienen. Niet alleen voor een specifieke groep; maar bij alles wat je doet, kijk je naar wat goed is voor achttien miljoen Nederlanders.

In de Tweede Kamer is Van den Berg vooral bekend om haar ambities en inzet op het halveren van de administratieve lasten. 'Trots ben ik vooral dat de politiek anno 2023 eindelijk doordrongen is van de noodzaak dat we echt iets moeten doen aan de administratieve lastendruk. Het staat stevig op de agenda. Hopelijk groeit deze bewustwording ook bij gemeenten, als je kijkt naar alle verantwoordingseisen waar zorgorganisaties aan moeten voldoen bij de Wmo. Het terugdringen is ook echt nodig! Momenteel wordt 30 tot 40 procent van de arbeidstijd besteed aan administratie. Teruggerekend naar euro’s, gaat het om een bedrag van 24 miljard. Enorm veel zorgcapaciteit gaat hierdoor verloren, terwijl die we juist heel hard kunnen gebruiken gezien de vergrijzing.

'Het gaat hier met een vreselijke slakkengang, dat kan soms frustrerend zijn. Waar ze in het bedrijfsleven denken in maanden, moet je hier denken in jaren. Mijn tip aan de nieuwe Kamerleden is: bijt je vast op bepaalde punten.  Het gebeurt te vaak dat er een debat wordt gevoerd, moties worden ingediend en aangenomen. En dat een minister bij een volgende keer ervan uitgaat dat iedereen het is vergeten. Dan begint het hele traject weer opnieuw. Dus selecteer de punten waarop je iets wilt bereiken en ga ervoor. In mijn geval waren dat administratieve lasten en de digitalisering in de zorg.

‘Als ik zo terugkijk op het onderwerp van digitalisering in de zorg, ben ik vooral trots op de totstandkoming van de Wegiz. Dat was mede dankzij mijn amendementen echt een flink stap voorwaarts om de uitwisseling van gegevens tussen zorgmedewerkers en zorgorganisaties te verbeteren.’

‘Als Kamerlid kom je vaak over de vloer bij zorgorganisaties, bijvoorbeeld tijdens werkbezoeken. Wat mij altijd is bijgebleven, is de gedrevenheid van mensen om iets voor patiënten en cliënten te betekenen. Aan de andere kant viel het mij ook op dat er veel vanuit de eigen organisaties wordt gekeken en dat er wordt gehandeld vanuit eigen ervaring. Misschien wel te veel.

‘Een goed voorbeeld is een werkbezoek dat ik een paar maanden geleden heb gedaan. Daar was men erg enthousiast over de manier hoe zij in de regio samenwerken. Waarop de betrokkenen zeiden dat eigenlijk de rest van Nederland dit ook zouden moeten doen. Het grappige is dat de rest van Nederland dat ook over hun idee zegt. Dat is wat mij betreft wel het manco van de sector.’

‘Met name aan zorgorganisaties en bestuurders: Ga samenwerken! In de zorg zit soms nog wel het sentiment; ik heb het niet bedacht, dus dan kan het niet goed zijn. Ik wens de sector wat meer helicopterview. Dat we meer van elkaar leren en de goede elementen combineren. Wat meer uniform en eenduidig werken en registeren.’