‘Toen ze me hiervoor benaderden dacht ik direct: yes! Bij Leyden Academy doen we al langer onderzoek naar het effect van participatie en ontmoetingen tussen generaties. Hierdoor wisten we al dat mensen uit verschillende leeftijdscategorieën op veel manieren van elkaar kunnen leren. Alle activiteiten die negatieve stereotypen wegnemen en ontmoetingen en onderling contact stimuleren, ondersteun ik daarom van harte. Binnen dit project adviseerde ik over de selectie van kandidaten en keuze van betekenisvolle activiteiten. Ook heb ik geadviseerd over de Positieve Gezondheid methode van Machteld Huber om de effectiviteit van de ontmoetingen te meten vooraf en nadien. En ik geef de kijkers uitleg over het hoe en waarom van bepaalde activiteiten en duiding wat de kijkers zien.’

‘Vroeger was het wel meer gebruikelijk om bij opa en oma een boterham te eten en zo. Doorgaans wonen we tegenwoordig verder uit elkaar en komen we minder bij elkaar over de vloer. Dat is overigens niet specifiek een Nederlands fenomeen. Dit programma is eerder gemaakt in Engeland en Australië en daar speelt hetzelfde. Uit cijfers blijkt dat van alle 75-plussers 50 procent kampt met eenzaamheid en vanaf 85-jaar is dat nog intenser. Dat is natuurlijk ook wel logisch want hoe ouder je wordt, hoe meer familie en vrienden er om je heen sterven en hoe kleiner jouw kring wordt. Dit experiment laat zien dat je met nieuwe contacten die kring weer wat groter kan maken en hoe waardevol dat is.’

‘Dat is echt een misvatting. We weten dat maar liefst 60 procent van de jongeren zich eenzaam voelt. Zeker na de COVID-pandemie wordt dat gevoel door meer jongeren ervaren.  Voor dit programma zijn specifiek jongeren geselecteerd die moeilijk aansluiting kunnen vinden bij leeftijdsgenoten en bijvoorbeeld worden gepest of buitengesloten vanwege hun uiterlijk et cetera. Een van de mooie aspecten van dit experiment is dat we de jongeren in duo’s koppelen aan de senioren en dat daar dan, in korte tijd, vrij diepgaande relaties en zelfs vriendschappen uit voorkomen.’ 

‘In het programma ligt het accent op samen dingen doen, omdat we weten dat dit helpt om elkaar beter te leren kennen. In eerste instantie zijn de oefeningen gericht om het ijs te breken en vooroordelen onderuit te halen. Zo vertellen mensen elkaar over meegebrachte persoonlijke objecten, wordt er gezamenlijk muziek gemaakt en gedanst. Maar later wordt het steeds spannender. Zoals bij vertrouwensoefeningen waarbij de een de ander geblinddoekt en wel moet rondleiden over een parcours. Durf je je over te geven aan de ander? Kan je sturing geven? En ook het elkaar fotograferen en de persoonlijke eigenschappen van elkaar bespreken vind ik een heel mooie oefening die de relatie verdiept.’

‘Zonder meer. Jongeren hebben veel aan de onverdeelde aandacht die een oudere hen kan bieden. En ze leren dat ouderen zeker nog allerlei dingen kunnen en willen, wat destigmatiserend werkt. Voor ouderen is de zingeving heel belangrijk en contact met anderen vergroot de verbondenheid en de kwaliteit van leven. Er gaat dus zeker een preventieve werking van uit. Dat zien we al binnen het kader van dit programma. Het is natuurlijk ook heel interessant om te kijken wat het effect is op de langere termijn. Maar dat de verschillende generaties elkaar hard nodig hebben en veel voor elkaar kunnen betekenen is in ieder geval zeker.’