‘Ik had eerder de rol van praktijkopleider en ben 1,5 jaar geleden in dit avontuur gestapt. Het blijkt een hele leuke baan, omdat ik dicht op de veranderingen en innovaties in de zorg zit. Ik houd me onder andere bezig met het vraagstuk waar veel zorgorganisaties momenteel mee worstelen. Namelijk: hoe maak je het voor zorgmedewerkers zo leuk en eenvoudig mogelijk om te blijven ontwikkelen in dit vak. Hiervoor zorg ik voor passend leeraanbod dat moet leiden tot meer nieuwe instroom van medewerkers.’ 

‘Door het leren en ontwikkelen dichter bij de werkvloer te brengen. Bijvoorbeeld met de gepersonaliseerde leerroute naar Hbo-verpleegkundigen die maximaal anderhalf jaar duurt. Dit blijkt een schot in de roos voor onze ervaren Mbo-4 verpleegkundigen. Dit traject beloont namelijk de kennis en ervaring die deze profs al bezitten, in plaats van bij nul te beginnen in een veel langer leertraject. De deelnemers onderbouwen de praktijkervaring waarop ze aantoonbaar bekwaam zijn. 

Ook leiden we modulair op. Een reguliere zorgopleiding kan drie of vier jaar duren, maar met de huidige krapte op de arbeidsmarkt is dat niet meer praktisch. Drie jaar wachten tot iemand zijn of haar opleiding heeft volbracht, is geen optie meer. Nu is eigenlijk de vraag: ‘hoe kun je de brandweervrouw zo snel mogelijk opleiden, zodat deze direct inzetbaar is in een zorgorganisatie?’ Dit betekent dat mensen bij ons direct aan de slag gaan en basiszorg kunnen leveren en vervolgens via leermodules - voor specifieke handelingen - losse certificaten kunnen behalen.’ 

‘Neem medicatie toedienen in de thuiszorg. Dit is niet een handeling die je meteen kan en mag doen, maar waar je bekwaam en bevoegd voor moet zijn. Wat we nu doen: de nieuwe medewerker gaat eerst beeldbellen via een Ipad met een bevoegde medewerker. De nieuwe medewerker geeft dan de juiste medicatie aan de client onder begeleiding van de ervaren zorgprofessional die op afstand meekijkt. Als die nieuwe medewerker na een tijdje aangeeft dit zelf te willen doen zonder begeleiding, dan kan die een module volgen. Dan behaalt men een landelijk erkend certificaat, waarmee ze bekwaam en bevoegd zijn voor het delen van medicatie.’

‘Dit heeft wel wat voeten in de aarde. Ten eerste moet je op zoek naar aparte subsidiepotjes voor het benodigde opleidingsbudget, want kwalitatief goede opleiders zijn niet goedkoop. Ten tweede moet het opleiden van medewerkers niet leiden tot een zwaardere werkdruk op hun afdeling. Dus niet teveel mensen tegelijkertijd op cursus. En ten derde is het voor ons belangrijk dat we mensen nergens toe dwingen. Medewerkers moeten zelf de motivatie hebben om te groeien in hun werk en dat stimuleren we dan ook. Iemand verplichten een opleiding te volgen werkt averechts. Ik probeer vooral te laten zien dat het leuk en nuttig is om jezelf te blijven ontwikkelen.’

‘Het is een vernieuwing die echt nodig is om de juiste deskundigheidsmix op de vloer te hebben staan in tijden van schaarste. Het idee is dat je ervoor zorgt dat gemotiveerde mensen plezier hebben in werken en leren en kunnen doorgroeien. Wat ik nog wel jammer vind is dat we mensen met een Mbo-opleidingsniveau, die de module ‘klinisch redeneren’ hebben gevolgd, nu nog niet ingezet mogen worden om indicaties te stellen. Dat zou wat mij betreft wel een mooie volgende stap zijn in deze vernieuwing, want er is volop behoefte aan die inzetbaarheid.’