‘Een aantal jaren geleden hebben we bij tanteLouise een visie ontwikkeld op het leven in verantwoorde vrijheid voor mensen met dementie. We waren daarin best innovatief. Met de inzet van nieuwe zorgtechnologie verdween de frustratie van de gesloten deuren. Onze bewoners konden gewoon naar buiten, zo mogelijk zelfs in de openbare ruimte. Binnen enkele jaren hebben dat concept binnen onze verpleeghuiszorg uitgebouwd tot een activerend klimaat waarbij we mensen met dementie - met de inzet van speciaal opgeleide Active Ageing-verpleegkundigen -  nieuwe dingen aanleren of vaardigheden opfrissen die door hun ziekte waren vervaagd. Het werkt. Vanuit die wetenschap is als logische vervolgstap VanThuisUit ontstaan. Dit is samen met CZ Zorgverzekeraar en CZ Zorgkantoor ontwikkeld, een nieuw en veelbelovend zorgconcept tussen thuis en het verpleeghuis in.’

‘Op het eerste gezicht is het een gezellige ontmoetingsruimte waar mensen elkaar, zeven dagen per week, van 10.00 tot 20.00 uur, kunnen ontmoeten. Er is een game-room om spelletjes te spelen, een welnessruimte en een proeflokaal waarin gezamenlijk wordt gekookt en gegeten. Het verblijf bij VanThuisUit moet vooral ook leuk zijn. Daarnaast helpen al deze activiteiten juist om de bezoekers -  min of meer spelenderwijs - díe vaardigheden te oefenen of aan te leren waar ze ook thuis echt iets aan hebben. Het is uiteindelijk de bedoeling om op inventieve wijze hun zelfredzaamheid te vergroten, dat daarmee de gang naar het verpleeghuis wordt uitgesteld of zelfs wordt voorkomen.’

‘De aanpak bij VanThuisUit verschilt daarmee van wat we doorgaans zien gebeuren wanneer iemand dementie heeft. Om alle denkbare risico’s zoveel mogelijk te vermijden, worden veel dingen weg georganiseerd. Met de beste bedoelingen, maar het werkt averechts. Mensen verstillen en vereenzamen. Ze worden bang om naar buiten te gaan, raken steeds meer inactief. Met VanThuisUit doorbreken we dat. We stimuleren onze deelnemers om dingen zoveel mogelijk zelfstandig te doen en zich daarbij comfortabel te voelen. Door ze te laten inzien en te accepteren dat een bepaald gedrag nu eenmaal bij de ziekte hoort. Dat ze zich daarvoor niet hoeven te schamen. Dat doen we met een programma op maat, met behulp van gerichte interventies door een team van gespecialiseerde zorgverleners en social workers.’

‘TanteLouise gelooft in opschalen. We staan in de zorg allemaal oor dezelfde uitdagingen. Nu kunnen we ieder voor zich het wiel proberen uit te vinden, maar wat in Brabant werkt, werkt ook in Friesland. En andersom. Wij willen onze kennis over interventies en hoe je die toepast in de thuissituatie, delen met zoveel mogelijk anderen. Samen kom je verder. Tegelijkertijd moeten we, als echte pioniers in de zorg, ook durven. Niet weer verzanden in de zoveelste pilot; gewoon doen. Dat is ook onze boodschap bij Thuis in de Wijk. Laat je inspireren door elkaar en door andere organisaties. Als iedereen alsmaar hetzelfde doet, verandert er niets. En er moet iets veranderen willen we de zorg toegankelijk, betaalbaar en interessant houden. Dus als bewezen is dat iets werkt, omarm het en ga ermee aan de slag.’

‘Vanuit praktijkevaluaties hebben we aangetoond dat leven in verantwoorde vrijheid met dementie werkt. De grote vraag is nu: werkt het ook in de setting waarin je iemand niet 24 uur kunt volgen, in een omgeving waarin je ook afhankelijk bent van andere partijen, zoals mantelzorgers en thuiszorgaanbieders? Als wij onze deelnemers bepaalde handelingen hebben aangeleerd, maar de thuiszorgmedewerker of de mantelzorger nemen die taak alsnog over, dan het is effect te verwaarlozen. Alle reden dus om goed samen te werken met beide partijen. Het belangrijkste voor mensen met dementie is dat zij geen faaleffecten ervaren. Als de mantelzorger voortdurend corrigeert wat wij aanleren, dan werkt het niet. Wij investeren dan ook intensief in een goede interactie tussen alle betrokkenen.’

‘Persoonlijk geloof ik in een vorm van geclusterd wonen, maar dan wel vanuit de thuissituatie. Dat er voor de bewoners, op aanvulling van hun eigen huis, een ontmoetingsruimte aanwezig is waar je - samen met anderen - sociaal en recreatief bezig kunt zijn. Dat je daar vaardigheden aanleert of onderhoudt waar je thuis, in je dagelijks leven, wat aan hebt. En waarbij je, waar nodig, wordt ondersteund met moderne zorgtechnologie, waarmee hulp op afstand wordt geboden zodat zorg niet 24/7 aanwezig hoeft te zijn, maar wel oproepbaar is. Dat klinkt voor sommigen misschien een beetje eng, maar ik vind het juist goed om mensen niet teveel te beschermen. Onze leefwereld is nu eenmaal niet zonder risico’s. Door dat scherp te houden, stimuleren we de ouder wordende mens (zijn sociale netwerk) om goed voor zichzelf en voor elkaar te zorgen. Zorg voor elkaar, dat is volgens mij de zorg van de toekomst.’