Ooit is ze begonnen als arts op de spoedeisende hulp en inmiddels is ze al zo’n 20 jaar huisarts. Lenneke Edelman heeft veel ervaring opgedaan in de zorg, maar de ouderengeneeskunde heeft haar hart gestolen. ‘Ik dacht heel lang: ik ga nog wel terug als huisarts. Maar ik vind het vak van specialist ouderengeneeskunde veel leuker’, vertelt Edelman. ‘Het geeft me veel meer tijd voor mensen. Als huisarts moet je elke 10 minuten een nieuwe patiënt zien. Ik wilde langer kunnen praten met iemand over wat er nu écht met ze aan de hand was.’

Opnieuw specialiseren

Ook ziekenhuisarts Casper Huijben werkt al ruim 12 jaar in de zorg. Waarom Huijben en Edelman er voor kozen om door te stromen naar een andere specialisatie? Het blijkt vooral een juridisch verhaal. Huijben: ‘Eigenlijk doe je als ziekenhuisarts in een VVT-organisatie al hetzelfde werk als een specialist ouderengeneeskunde. Maar in de praktijk is er ondanks onze bekwaamheid, nog wel eens discussie over verantwoordelijkheden en bevoegdheden.’ Edelman vult aan: ‘De belangrijkste overweging om opnieuw te specialiseren, is het halen van de juiste papieren. Maar ook dat ik kan blijven doen wat ik graag doe en me kan blijven ontwikkelen binnen de zorg. Daarnaast heeft het voor de organisatie een meerwaarde om in de volle breedte te kunnen worden ingezet.’

De opleiding

Het is best bijzonder om opnieuw in opleiding te zijn, verteld Huijben. ‘Je opleidingsgenoten hebben andere zorgen dan jij.’ Edelman beaamt dat: ‘Ik ben 49 en zit in een groep met allemaal jonge mensen. Zij zitten in een andere levensfase en zijn bijvoorbeeld zenuwachtig over het zelfstandig doen van een dienst. Daar maak ik me natuurlijk geen zorgen meer over.’ Artsen met ervaring krijgen vrijstellingen in overleg met de opleidende faculteit of instelling. Dit is maatwerk en verschilt per arts. Dat maatwerk is volgens Huijben en Edelman heel belangrijk. Edelman: ‘Ik ben blij dat ik heb kunnen regelen dat ik in één jaar de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde kan afronden.’

De opleiding levert hen veel op. ‘Ik heb me kunnen verdiepen in gebieden van het werk die ik nog helemaal niet kende’, aldus Edelman. ‘Ik begon de opleiding met het idee: ik ga wat stages doen en dan dat papiertje halen. Maar ik heb veel dingen erbij geleerd en leuke werkplekken gehad. Zoveel zelfs dat ik nu niet meer kan kiezen waar ik uiteindelijk aan de slag wil.’ Eén van de stages van Edelman was op de poli ouderenpsychiatrie. ‘Dat was heel gaaf om te doen. Ik heb mensen mogen behandelen met angststoornissen en depressies en hele leerzame gesprekken gevoerd met psychiaters.'

Ouderenzorg overwegen

Waarom de ouderenzorg zo leuk is? ‘Ik vind het fijn echt wat te kunnen betekenen voor iemand’, vertelt Edelman. ‘Dat kan ik voor mijn gevoel veel meer als specialist ouderengeneeskunde, dan dat ik dat als huisarts kon. Als huisarts was het allemaal veel vluchtiger. Nu ga ik van A tot Z met mijn cliënten, maar ook met hun familie mee’, aldus Edelman.

Daarnaast heeft zij als specialist ouderengeneeskunde meer tijd voor andere aspecten van het werk. ‘Ik kan mij verdiepen in beleidsvraagstukken, wat ik ook leuk vind. Als keuzestage ga ik een beleidsstage doen.’ Huijben vult aan: ‘Ziekenhuisarts is een heel leuk en breed vak, dus ik heb geen spijt van die keuze. Maar ik herken wel wat Lenneke zegt: je hebt in de ouderenzorg meer tijd voor alles. Ook de werk-privé balans is voor mij nu veel beter.’ En het nadeel? ‘Dingen gaan een stuk langzamer’, zeggen ze in koor.

Divers vak

Artsen die ouderengeneeskunde overwegen, moeten gewoon een dag meelopen, vindt Edelman. ‘De ouderenzorg heeft een stoffige reputatie, terwijl dat eigenlijk een groot deel van de tijd helemaal niet zo is,’ aldus Edelman. ‘Ja, ik ben ook bezig met incontinentie, dat is misschien niet het meest flitsende van het vak. Maar de veelzijdigheid van het vak geeft veel voldoening. Van de meeste mensen die meelopen hoor ik dat ook terug.'

Huijben vult aan: ‘Ouderengeneeskunde heeft te weinig aandacht, ook in de basisopleiding tot arts. Het is echt een divers vak: je hebt veel vrijheid om de dingen op jouw eigen manier te kunnen doen. Er zijn maar weinig plekken waar je die ruimte hebt.’ Edelman vult aan: ‘Je kunt expertises van elkaar heel goed gebruiken. Zo heb ik kort met Casper samen gewerkt toen ik op de revalidatie zat. Voor de wondenronde, gingen we dan naar Casper. Dat samenwerken in teams, met verpleegkundigen en verzorgenden, maar ook met ergo- en fysiotherapeuten waar je veel van opsteekt, is heel specifiek voor dit vak.'