‘Bij Envida is het begonnen met een sterke behoefte om centraal meer grip te hebben op alle aspecten van kwaliteit. Wij waren al bekend met de ‘zelfscan’ van het kwaliteitsprogramma ‘Waardigheid en trots’. Dat is een zelfevaluatie instrument voor zorgorganisaties. We hebben deze tool als basis gepakt en hieraan allerlei aspecten van het Generiek Kompas gekoppeld. Onderdelen waarin zowel bewoners als medewerkers aan de hand van iedere pijler van het Kompas worden bevraagd in gesprekken waarin kwaliteit centraal staat. Hierin komt alles aan bod vanuit alle verschillende zorgdisciplines, arts, verpleegkundige, bewoner, et cetera. Envida heeft deze methode vervolgens ingebed in ons kwaliteitsmanagementsysteem. Het waren tot dan toe eigenlijk losse metingen waar niet echt iets mee gedaan werd. Nu worden deze gesprekken waarin kwaliteit centraal staat als uitgangspunt genomen voor dit nieuwe systeem en dat is wel anders.’

‘Het is anders omdat we nu op alle locaties op dezelfde manier de scans regelmatig uitvoeren en dan ook met elkaar kunnen vergelijken. Iedereen krijgt nu dezelfde vragen en zodoende kan een locatie veel makkelijker leren en uitwisselen met een andere locatie. Je krijgt als het ware een kijkje in de keuken bij elkaar. Je ziet de stand van zaken per locatie en hebt daarmee een interne benchmark maar krijgt meteen ook een overkoepelend beeld. Zo wordt duidelijk wat de gemene deler is en waar wellicht overstijgend mee aan de slag gegaan moet worden.’

‘Nou, eigenlijk heel positief. Een veel gehoorde klacht in het verleden vanuit medewerkers was: ‘ik moet allerlei lijstjes en enquêtes invullen en wat gebeurt er vervolgens mee? Verdwijnt het dan alleen in een map ofzo?’ Met dit systeem voeren we jaarlijks met alle betrokken een diepgaand gesprek over kwaliteit, en het mooie is dat je ook een terugkoppeling krijgt. Bijvoorbeeld dat jouw locatie er hartstikke goed voor staat, maar misschien kan het op dit ene punt nog wel beter. Dat vinden de meeste medewerkers heel waardevol in de praktijk. Op zo'n manier geven we invulling aan kwaliteit door het gesprek met elkaar te voeren én doen we metingen waar onze organisatie wat aan heeft en wat mee kan. Helemaal in de geest van het Kompas.’

‘Wij zijn begonnen in onze verpleeghuizen, maar de vraag kwam al snel naar boven van hoe zit het met de wijkzorg? Daar was toentertijd een apart kwaliteitskader voor, terwijl inmiddels de beide kaders zijn gecombineerd in het Kompas. We zijn toen met beide kwaliteitskaders aan de slag gegaan en hebben die op elkaar gelegd. En wat schetst onze verbazing? Het werkt ook voor de wijkzorg. De beide bloedgroepen blijken toch meer met elkaar gemeen te hebben dan we aanvankelijk dachten. Dat vind ik een mooi resultaat!’

‘Op dit moment zijn we verder aan het uitrollen in de wijkzorg en willen we verbreden naar al onze regio’s. Verder kijken we hoe we het netwerk van de cliënt en de informele zorg nog beter kunnen betrekken in de scans. Tenslotte zou ik organisaties die nu moeite hebben om grip te krijgen op kwaliteit aanraden eens naar dit systeem te kijken. De zelfscan bestaat al en de eenheid van taal maakt het vergelijkbaar en daarmee wordt kwaliteit veel inzichtelijker. Een dergelijk systeem werkt natuurlijk niet overal, het hangt af van je eigen organisatie en context. Het Kompas geeft in ieder geval genoeg ruimte om er op een eigen manier invulling aan te geven.’