‘Mijn schoonmoeder kreeg zeven jaar geleden voor het eerst borstkanker. Toen was ik begin 20 en net afgestudeerd als verpleegkundige. Na een intensieve behandelperiode en vier jaar kankervrij zijn, kreeg mijn schoonmoeder in het vijfde jaar te horen dat ze overal uitzaaiingen had en nog maar één jaar te leven had. Ze leek er goed mee om te gaan, maar toen we eens bij haar langsgingen bleek ze na één maand 14 kilo afgevallen. Overal in huis lagen papiertjes en afsprakenkaarten. Het bericht dat ze doodging maakte dat ze niet meer voor zichzelf kon zorgen.’

‘Mijn man en ik besloten dat we voor haar gingen zorgen, zodat zij daar zelf niet over hoefde te denken. Als  verpleegkundige met ervaring in de medische wereld, wist ik wat moest doen. Het mantelzorgen kwam overal naast.’

‘Ik ben twee jaar mantelzorger geweest, naast een fulltime baan en onderneming. Dat was erg inspannend. In de laatste periode werd het zwaarder, omdat ze toen meer lichamelijke zorg nodig had. Toch gingen mijn man en ik met veel positiviteit door. We praatten in die periode veel met zijn moeder en dat heeft onze relatie echt sterker gemaakt. Ik heb lang gedacht dat ik het in mijn eentje moest doen omdat ik de verpleegkundige was. Ik zat zo in die zorgmodus, dat ik uiteindelijk meer verpleegkundige dan schoondochter was.’

‘Toen ik eenmaal om hulp durfde te vragen, realiseerde ik me hoe groot mijn netwerk was en hoe bereid iedereen was om te helpen. Ik ging de mantelzorg delen met andere familieleden en voelde meteen minder druk. Onze familie is daardoor ook dichter bij elkaar gekomen, we leerde elkaar op een hele andere manier kennen. Dat was niet de bedoeling, maar is wel zo gegroeid. Dat was bijzonder.’

‘Doordat ik niet dagelijks langs kon gaan, hadden we al vrij snel thuiszorg ingeschakeld. Als verpleegkundige was het lastig te delegeren en moeilijk om een stuk zorg los te laten. Het voelde een beetje als falen, omdat ik het zelf niet redde. Dat terwijl het juist krachtig is om dat toe te kunnen geven. Dat is zeker iets wat ik anderen mee wil geven. Het is niet zwak om hulp te vragen, allesbehalve. Dat maakt juist dat je je kan focussen op de dingen waar je goed in bent en met liefde kan zorgen, vanuit je rol als naaste.’

‘Naar de thuiszorg ben ik toen heel open geweest. Ik vertelde dat ik een verpleegkundige achtergrond heb en dat ik het gevoel had te overstromen. Ze namen het meteen over en ik kon weer schoondochter zijn. Ik had weer tijd om echt met mijn schoonmoeder te zijn, door bijvoorbeeld samen een kaarsje te branden.'

‘Als verpleegkundige ben je op een professionele manier, met hart voor je cliënt, aan het zorgen. Voor mijn cliënten probeer ik te zorgen alsof het familie is. Maar aan het eind van de dag ga je wel naar huis. Nu kwam ik thuis van werk en ging ik voor mijn schoonmoeder zorgen. Als mantelzorger doe je dat naast je eigen werk en afspraken. Zeker op het begin pakte ik weinig momenten voor mezelf. Het besef dat mijn schoonmoeder kwam te overlijden kwam daardoor ook pas veel later. Dat is denk ik het gevaar van mantelzorger zijn met een medische achtergrond. De grenzen vervagen snel. Dat was echt een uitdaging.’

‘Toch ben ik erg dankbaar voor de momenten die ik met mijn schoonmoeder heb gehad. Dat is raar om te zeggen, omdat ze zo ziek was. Je leert elkaar op een ander niveau kennen. Zo hielp ik haar bij het wassen, dat was best intiem. En we spraken over vroeger. Dan kletsten we wat en vertelde ze me over mijn man. Het was pittig, maar ik had het niet anders willen doen. Ik ben erg trots op mezelf.’

‘Vanaf het begin ben ik een schrift bij gaan houden. Dat schrift heeft veel waarde voor mij. Ik wilde dit omvormen in iets waar ik andere mensen ook mee kon helpen. Als verpleegkundige wist ik bij wie ik kon aankloppen voor zorg. Maar mensen die geen medische ervaring hebben, weten dit niet. Ik kan me niet voorstellen dat je dan niet weet waar je moet beginnen. Je krijgt nul voorbereiding en iemand wordt soms plotseling ziek.’

‘Tijdens een werkoverleg pitchte ik mijn idee voor het dagboek. Daar kwam ik Krista Peeters tegen en ze was razend enthousiast. Samen met Krista heb ik het ‘Dagboek van de Mantelzorger’ gepubliceerd. Dit dagboek heeft zowel creatieve als praktische kanten. Als mantelzorger kan je de medicijnlijst en contactpersonen bijhouden, maar krijg je ook tips over hoe je met een zorgprofessional kan praten. Er staan ook leuke opdrachten in om voor jezelf te zorgen. Dat vergeet je als mantelzorger snel. Dit boek helpt je als mantelzorger ook een beetje te ontspannen.’