'Elke bewoner die bij ons in het verpleeghuis komt, heeft al een heel leven achter de rug. Het zou niet zo moeten zijn dat wanneer zij bij ons komen wonen, zij hun eigen leven moeten laten vallen en zich moeten aanpassen aan onze regels. Nee, wij moeten ons aanpassen aan wie zij zijn. Dat is de basis. Wat wij bij ons op de afdeling daarvoor doen is de ‘Doodle Me-Tool’ gebruiken. Dat is een methode om zonder standaard vragenlijsten en vanuit een persoonlijke relatie de bewoner te leren kennen. Deze methode is bedacht door The Generation Keeper. Als verzorgende breng je de gewoontes en behoeftes van de bewoners in kaart. Dit doen wij met behulp van een doodle-bord.'

'Zo’n bord komt tot stand doordat je in gesprek gaat met een bewoner. Dit gesprek voer je echt op gelijkwaardig niveau; je laat je zorgrol varen. Het verhaal wat de bewoner over zijn of haar leven vertelt, is leidend. Wat was belangrijk in het leven? En wie? De informatie die je krijgt, maak je visueel op een moodbord, oftewel: het doodle-bord. Hiermee zie je in een oogopslag wat de identiteit van de bewoner is. Het bord komt in de woning of slaapkamer te hangen. Iedereen die binnenkomt, van fysiotherapeut tot uitzendkracht, weet wat belangrijk is voor die bewoner en kan een betekenisvol gesprek aangaan. Dit vergroot het werkplezier van de medewerkers én het leefplezier van de ouderen.'

'Door het bord leer je de bewoners beter kennen en kan het een inspiratie zijn om een activiteit te doen waar diegene van houdt. Het liefst proberen we een activiteit te combineren met iemand die dierbaar is voor de bewoner, zoals een mantelzorger. Er was bijvoorbeeld een dame uit Katwijk en haar doodle-bord ademde echt Katwijk uit. Je kan het zo gek niet bedenken of het stond er op. De bewoonster was in haar laatste levensfase en mijn collega en ik vroegen ons af of wij niet iets voor haar konden doen. We vroegen of de mevrouw soms graag naar Katwijk wilde. Dat wilde ze wel. Door de vele gesprekken en het bord wisten we dus dat deze plek belangrijk voor haar was. De bewoonster kon met ons naar de zee, haar oude kerk en huis in Katwijk. Het was zo mooi om dat voor haar te doen.'

'Ooh, zo leuk! De bewoners voelen zich echt gezien en gehoord. Sommigen worden zelfs emotioneel bij het zien van hun doodle-bord. Je merkt dat zij het fijn vinden dat wij de tijd nemen om met ze in gesprek te gaan. Het is mooi om te zien dat bewoners weer gezien worden als de persoon die ze waren voordat ze in het verpleeghuis kwamen. Voor mezelf is het ook een omslag geweest. Ik stond op het punt om ontslag te nemen. Ik wilde meer voor de mensen betekenen dan alleen de administratie achter de computer doen. Toen Leyden Academy meerdere middagen bij Topaz op bezoek kwam om het leefplezierplan en bijbehorend deze methode uit te leggen, is er een vlammetje in mij aangegaan dat niet meer uit ging. Het heeft ervoor gezorgd dat ik weer met veel plezier mijn werk doe. Bij mijn collega’s zie je het ook; in het begin zijn ze soms wantrouwend tegenover de Doodle Me-tool. Maar als ze dan een gesprek hebben gevoerd, het doodle-bord hebben gemaakt, dit vervolgens overhandigen aan de bewoner en de bewoner wordt er heel blij van, dan zie je gelijk de trots bij die medewerker.'

'Kijk, je omkomt er soms niet aan om bepaalde dingen te documenteren. Sommige dingen zijn natuurlijk wel belangrijk voor het welbevinden van iemand. Ik denk niet dat ik kan zeggen dat bepaalde regels geschrapt moeten geschrapt. Maar ik denk wel dat het al een hele vooruitgang is als men kritisch gaat kijken naar de regels die er zijn. Hoe kan het bijvoorbeeld soepeler? Moeten we alles rapporteren of is een foto ook voldoende? Of een leuke video? Dat is voor familie eigenlijk ook nog veel leuker. Ik hoop dat we met deze methode andere mensen kunnen inspireren, zoals de bewoners dat bij mij doen.'