Waar kunnen we je mee helpen?

Ben je naar iets specifieks op zoek? Vul hieronder je zoekterm in en we helpen je graag verder.

Veel gezocht: CAO Duurzaamheid IZA

Aanbevolen

Door de ogen van
Werken leestijd 1 min

‘Het is mooi als ik cliënten tot rust kan brengen’

Ilse Oosterom, verpleegkundig consulent oncologie

Link gekopieerd naar klembord

‘Het is mooi als ik cliënten tot rust kan brengen’ keyvisual

Wijkverpleegkundige Ilse Oosterom

Als verpleegkundig consulent oncologie begeleidt Ilse Oosterom in de thuissituatie cliënten met kanker vooral tijdens hun laatste levensfase. De mentale ondersteuning speelt daarbij een belangrijke rol. `Als ik ergens binnenkom en ik zie paniek in de ogen die na het gesprek overgaat in berusting, dan is dat voor mij een zeer waardevol moment.’

Dit is de wijkverpleging

Dagelijks gaan duizenden wijkverpleegkundigen en verzorgenden op pad om mensen thuis zorg en ondersteuning te bieden. Ze hebben een uniek en belangrijk beroep en zijn eigenlijk de enigen in de zorg die zo vaak achter de voordeur van mensen komen. De wijkverpleging helpt mensen zelf regie te houden op hun leven, juist wanneer dat lastig is. Ook is de wijkverpleging belangrijk voor ons zorgstelstel: ze voorkomt ziekenhuisopnames, ontlast huisartsenpraktijken en zorgt dat mensen na een ziekenhuisbehandeling thuis verder kunnen herstellen. In de reeks ‘Dit is de wijkverpleging’ lees je meer over het gevarieerde werk van wijkverpleegkundigen.

Helpen bij keuzes

Ilse Oosterom (35) bezoekt als verpleegkundig consulent oncologie bij Rivas Zorggroep in de regio Gorinchem cliënten met kanker in de thuissituatie. `Sommigen gaan nog voor behandeling naar het ziekenhuis, anderen zijn volledig uitbehandeld. Er gebeurt veel in hun leven. Ze hebben soms fysieke ongemakken waarvoor ze hulp nodig hebben, zoals het verzorgen van een drain of hulp met lichamelijke verzorging vanwege vermoeidheid. Dat doe ik onder andere in de ochtend.’ Zeker in de laatste levensfase is het voor cliënten volgens Oosterom mentaal erg zwaar. `Daar trek ik in de middag tijd voor uit. Ik help bij veel praktische zaken. Wie moeten ze bellen voor een bed en welke zorg kunnen ze krijgen. Bovendien wordt hun conditie steeds slechter. Ze leveren beetje bij beetje in.’

‘Het is heel confronterend als iets niet meer kan en ook niet meer terugkomt. Soms kunnen mensen de chemokuur of bijwerkingen van de chemokuur niet meer aan. Ik vraag cliënten wat zij belangrijk vinden en wat voor hen kwaliteit van leven is. Ik probeer dit samen met de cliënt op een rijtje te zetten, zodat ze zelf een keuze kunnen maken. Dat ze het een plekje kunnen geven en zich minder verdrietig voelen.’

Ik vraag cliënten wat zij belangrijk vinden en wat voor hen kwaliteit van leven is

Ilse Oosterom \

verpleegkundig consulent oncologie

Prettig voor familie

Tijdens de periode waarin cliënten nog onder behandeling zijn, is het ziekenhuis het eerste aanspreekpunt voor zowel de cliënt als voor Oosterom. De contactpersoon is doorgaans een verpleegkundig specialist, de rechterhand van de medisch specialist die ook medicijnen mag voorschrijven. Bij sommige langdurige kuren van bijvoorbeeld 24 of 48 uur sluit het ziekenhuis het infuus eerst aan, waarna de cliënt naar huis mag. Oosterom legt uit dat het ambulant verpleegtechnisch team van Rivas zo’n infuus weer afsluit. `Mijn kracht ligt in de begeleiding. Daarvoor overleg ik ook met het ziekenhuis. Als de cliënt is uitbehandeld, is het ziekenhuis uit beeld en verlopen mijn contacten via de huisarts. Ik begeleid tevens de directe familieleden van de cliënt. Die ervaren de wijkverpleging als heel positief. Daardoor kunnen ze altijd bij hun dierbare zijn in hun eigen vertrouwde omgeving. Ze zijn dan niet afhankelijk van bezoektijden. Soms gaan cliënten uiteindelijk naar een hospice als het thuisfront het niet meer aankan of vanwege een klein sociaal netwerk.’

Mijn kracht ligt in de begeleiding

Ilse Oosterom \

verpleegkundig consulent oncologie

Levenseinde

Ook de wijze waarop een cliënt het liefst wil sterven, probeert Oosterom uitgebreid te bespreken. Uiteraard alleen als die persoon dat zelf graag wil, benadrukt ze. `Het is goed om daar niet tijdens de laatste dagen over na te denken maar al eerder. Als er een sterke wens voor euthanasie is, moeten er immers al in een vroeg stadium gesprekken worden gevoerd met de huisarts en zal een SCEN-arts kijken of die persoon aan de criteria voldoet. Ook de medicijnen en de arts die het wil uitvoeren moeten beschikbaar zijn. Maar verschillende vormen van pijnbestrijding, onrustmedicatie of palliatieve sedatie zijn eveneens mooie manieren om op een natuurlijke wijze te overlijden. Die medicijnen brengen we onderhuids in via een vlindernaaldje en voor de palliatieve sedatie sluiten we de pomp aan. Goede voorlichting over deze fase van het leven is ontzettend belangrijk. Na uitleg zie ik vaak rust over hen heenkomen. Dat klinkt misschien gek maar daar word ik blij van.’