‘Er waren veel zorgen en onzekerheid. We wisten in december nog niet wat we konden verwachten van de Omicron- variant. Het ziekteverzuim onder zorgmedewerkers was toen al hoog, zowel in de intramurale zorg als in de thuiszorg. We vroegen ons af: Stel dat er nog meer medewerkers uitvallen, hoe gaan we daar dan mee om? En hoe krijgen we de roosters rond? In de eerste coronagolven waren medewerkers nog redelijk fit en vitaal. Momenteel is het ziekteverzuim van zorgmedewerkers binnen de sector boven de 10 procent. Hierdoor hebben we moeite met de zorgcontinuïteit in onze teams. We staan echt voor een grote uitdaging met elkaar. Gelukkig hebben we wel  grote winst gemaakt met het samenwerken in de keten. Sinds het begin van corona hebben we nauw contact met onder andere ziekenhuizen, huisartsen en andere VVT- aanbieders. Gezamenlijk pakken we dingen op en weten we elkaar goed te vinden. 

‘Ik vind het spannend. De maatschappij is natuurlijk ontzettend blij dat alles weer open gaat en dat er meer lucht komt. Maar in de zorg staan we na twee jaar nog steeds voor grote uitdagingen. Enerzijds is er de uitval van zorgmedewerkers, anderzijds hebben we te maken met een kwetsbare groep cliënten. De Omicron-variant is dan wel minder ziekmakend, maar voor een kwetsbare oudere kan een besmetting wél fataal zijn. Je merkt dat het draagvlak voor de beschermende maatregelen afneemt. Maar professionals moeten wel de afweging blijven maken: hoe kan ik mezelf én de kwetsbare cliënt zo goed mogelijk beschermen? Veiligheid van de client blijft hierin voorop staan.

‘Ik heb vooral veel bewondering voor de veerkracht en flexibiliteit van zorgmedewerkers. Ze hebben een enorme drive om de schouders eronder te zetten en ervoor te gaan, zelfs na twee jaar zwoegen in coronatijd. Ze zijn gemotiveerd omdat ze het werk met veel plezier doen en er voldoening uit halen. Er is veel onderlinge betrokkenheid. De wijkverpleging springt bij op intramurale locaties en andersom. Tuurlijk merk je dat de rek er soms uit is, maar ik ben trots op hoe we het steeds weer oplossen met elkaar.'

Vanaf de eerste coronagolf bekijken we continue welke zorg noodzakelijk is en waar we eventueel kunnen afschalen. Er is niet altijd een zorgprofessional nodig, soms kan je ook met andere methodieken en zienswijzen de zorg organiseren. We werken onder andere veel met zorgtechnologie. Daarnaast hebben we een beroep gedaan op ons netwerk aan mantelzorgers. Je stelt de vraag: welke zorg moet er écht nog door een zorgprofessional gedaan worden en wat kan anders? We hebben namelijk een grote groep ouderen te bedienen. En deze groep wordt alleen maar groter in de toekomst. We moeten met z’n allen kijken naar andere oplossingen van zorg. Dat is de grote uitdaging voor de toekomst.

Zorgtechnologie is een mooi voorbeeld. Dit heeft door corona echt een boost gekregen. Denk bijvoorbeeld aan de inzet van een medicijndispenser, oogdruppelbril of een hulpmiddel voor het aan-en uittrekken van elastische kousen. We zien hoe succesvol zorgtechnologie omarmd wordt door onze cliënten. Ze staan ervoor open om nieuwe dingen te leren en innovaties te adopteren. Ze ervaren meer onafhankelijkheid en hebben zelf de regie. Dit leidt tot een hogere zelfredzaamheid en een gelukkiger leven. Daarnaast zien we de bereidheid van mantelzorgers om te helpen. Als het nodig is ondersteunen wij ze hierbij. Door de kennis en kunde die zij missen over te brengen.  Zodat ze ook echt wat kunnen betekenen.