Waar kunnen we je mee helpen?

Ben je naar iets specifieks op zoek? Vul hieronder je zoekterm in en we helpen je graag verder.

Veel gezocht: CAO Duurzaamheid IZA

Aanbevolen

5 vragen aan
Financieren Werken leestijd 1 min

Caroline Beentjes: ‘Er is hard gewerkt en veel gedaan, maar de impact voor wijkverpleegkundigen is te beperkt gebleven’

5 vragen over het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging 2019-2022

Link gekopieerd naar klembord

Caroline Beentjes: ‘Er is hard gewerkt en veel gedaan, maar de impact voor wijkverpleegkundigen is te beperkt gebleven’ keyvisual

Caroline Beentjes - RvB Woonzorggroep Samen - kerngroep Zorg Thuis

De administratieve lasten moesten verminderd worden, er mocht en kon meer geïnvesteerd worden en mensen moesten wijkverpleging meer dichtbij kunnen krijgen. Het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging liep van 2019 tot en met 2022. Vijf vragen over het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging aan Caroline Beentjes, voorzitter van de ActiZ kerngroep Zorg Thuis.

‘Met de kennis van nu, waren de ambities hoog, maar is het effect voor de professionals in de wijk helaas te beperkt gebleven’, concludeert Beentjes.

1

Wat was voor ActiZ destijds de belangrijkste reden om het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging te tekenen?

We wilden als branchevereniging graag specifieke aandacht van de overheid en financiers voor de wijkverpleging, essentieel voor een vloeiende zorgketen. In die tijd sloot het ministerie van VWS verschillende akkoord over deelsectoren in de zorg, bijvoorbeeld over geestelijke gezondheidszorg of medisch-specialistische zorg. Dit deed het ministerie met name om de almaar stijgende zorgkosten af te remmen en een beweging te maken naar ‘de juiste zorg op de juiste plek’. Hoe zorg je ervoor dat mensen niet onnodig een behandeling ondergaan en verblijven in bijvoorbeeld het ziekenhuis, terwijl de een poliklinische behandeling met nazorg door de wijkverpleging net zo goed is? Gezien het belang van wijkverpleging als spilfunctie in de zorg, was een apart akkoord wat ons betreft noodzaak.   

2

Ging het niet gewoon om geld?

Geld was belangrijk als middel, maar zeker niet onze enige drijfveer. Ja, het was nodig te investeren in de wijkverpleging, zeker ook omdat we toen al zagen dat de vergrijzing van Nederland betekent dat er meer mensen zorg thuis zullen ontvangen. De wijkverpleging, die net een paar jaar niet meer vanuit de langdurige zorg gefinancierd werd, maar vanuit de Zorgverzekeringswet, moest op de kaart gezet worden. Huisartsen, ziekenhuizen en andere zorgverleners moesten weer vertrouwd raken met de kennis en kunde vanuit de wijkverpleging. Met het Hoofdlijnenakkoord konden we afspraken maken over de rol van de wijkverpleging en kregen zorgverzekeraars 435 miljoen euro extra om te kunnen investeren in de wijkverpleging.  

3

Op welke resultaten ben je trots?

De positie van de wijkverpleegkundige is de afgelopen jaren echt steviger geworden. Ondanks corona en de enorme impact die dit had, is er enorm veel werk verzet door professionals. Er wordt meer en meer samengewerkt, tussen wijkverplegingsorganisaties onderling, maar ook met andere zorgprofessionals in de eerstelijn en het ziekenhuis. De kwaliteit van de wijkverpleging is hoog, vorig jaar was de waardering van cliënten zelfs ongekend hoog met gemiddeld een 8,3. Er is geïnvesteerd in andere manieren om goede zorg te verlenen: in beeldbeltechnieken en monitoring op afstand, met medicijndispencers, op coördinatie van wijkverpleging in de avond- nacht en weekenden. En er is goed onderzoek gedaan naar de arbeidsmarkt in de wijkverpleging, zodat we gericht met scholing en opleiding aan de slag kunnen.

Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging

In 2018 werd het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging getekend. Het hoofdlijnenakkoord liep van 2019 tot en met 2022. Er kwam extra geld beschikbaar voor de wijkverpleging om zwaardere zorg bij mensen te voorkomen, zorg dichterbij mensen te kunnen bieden en digitalisering en ehealth in de wijkverpleging een impuls te geven.

Het hoofdlijnenakkoord is ondertekend en uitgevoerd door financiers van zorg (ministerie van VWS, VNG en Zorgverzekeraars Nederland), branche- en beroepsverenigingen (ActiZ, Zorgthuisnl, V&VN) en de Patiëntenfederatie Nederland. Het akkoord vormde de opmaat voor het Integraal Zorgakkoord waarmee gewerkt wordt aan passende zorg voor mensen.

De positie van de wijkverpleegkundige is de afgelopen jaren echt steviger geworden

Caroline Beentjes \

voorzitter ActiZ kerngroep Zorg Thuis

4

En wat is een gemiste kans?

Er is veel tijd verloren gegaan door gesteggel over uitleg en duiding van de gemaakte afspraken. En hoewel er vanuit verschillende hoofdlijnenakkoorden gewerkt werd aan de Juiste Zorg op de Juiste Plek, ontbrak de integraliteit. Voelbare vermindering van administratieve lasten hebben we niet voor elkaar gekregen, dat vind ik een gemiste kans.

Maar de belangrijkste gemiste kans is wat mij betreft het gebrek aan investeringen. Waarom werden de mogelijkheden die zorgverzekeraars hadden niet ten volle benut? Zeker nu in het Integraal Zorgakkoord opnieuw afspraken gemaakt moesten worden om de eerstelijn te versterken. De relatie met zorgverzekeraars is in de tijd van het hoofdlijnenakkoord niet verbeterd, in tegendeel wellicht, terwijl daar vanuit de gezamenlijkheid juist een kans lag om vanuit financiers en zorgverleners echt te anticiperen op de arbeidsmarkt in de wijkverpleging, de toename van het aantal cliënten en het stimuleren van samenwerking en beschikbaarheidsfuncties in de wijk.

5

Wat is de nalatenschap van het Hoofdlijnenakkoord?

De afdronk is daarmee wat dubbel als je het mij vraagt. Aan de ene kant heeft het Hoofdlijnenakkoord echt als een katalysator gewerkt en is er hard gewerkt om de wijkverpleegkundige zorg beter te positioneren in het zorgstelsel en verder te professionaliseren. Aan de andere kant was het soms moeizaam om tot afspraken te komen en is het effect wat mij betreft van veel afspraken nog te weinig zichtbaar in de praktijk van professionals geworden. Tegelijkertijd, zonder het Hoofdlijnenakkoord was het Integraal Zorgakkoord er niet geweest. Belangrijke lessen uit de wijkverpleging waren toch dat voor het bieden van passende zorg bij mensen thuis, afzonderlijke afspraken met onderdelen van zorg niet werken. Het moet echt integraal en door het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging weten we goed welke randvoorwaarden nodig zijn voor goede wijkverpleegkundige zorg. En we weten: als de wijkverpleging wankelt, valt de zorg. De wijkverpleging en haar professionals moeten we dus koesteren.  

De afdronk is dubbel: aan de ene kant werkte het hoofdlijnenakkoord als een katalysator voor de wijkverpleging, aan de andere kant is het effect in de praktijk voor zorgprofessionals beperkt

Caroline Beentjes \

voorzitter ActiZ kerngroep Zorg Thuis

Infographic Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging

Het ministerie van VWS maakte een infographic met een beeld van de acties en resultaten van het Hoofdlijnenakkoord Wijkverpleging.