‘Al sinds 2008 schrijf ik af en toe blogs voor Skipr. Afgelopen kerstvakantie zat ik vooruit te denken over de komende verkiezingen en de cruciale rol die het speelt voor de toekomst van de ouderenzorg. Helaas moest ik constateren dat het maatschappelijk debat over het onderwerp maar niet op gang komt, er was geen kritisch tegengeluid. Als hoogleraar en bestuurder voel ik mij verantwoordelijk om juist dit debat aan te jagen. Met die gedachte besloot ik om daar dan zelf een steentje aan bij te dragen. Gelukkig stond Skipr positief tegenover mijn voorstel om eens per week een blog te schrijven over de ouderenzorg als verkiezingsthema.’

‘Als voorbereiding op de blogs ben ik de verkiezingsprogramma’s van de 15 grootste partijen gaan doorspitten, in totaal 1650 pagina’s. Maar de inhoud ervan stelde mij niet gerust. Ik werk al sinds de jaren ‘80 in de ouderenzorg en sinds 1997 als hoogleraar, maar om eerlijk te zijn vind ik het gewoon niet opschieten. Dus als je mij vraagt wat de essentie is van de blogs, dan is het om de urgentie te benadrukken over de grote vraagstukken in de ouderenzorg. Het water staat de sector aan de lippen en het zou echt funest zijn voor de toekomst van de ouderenzorg als de overheid nog eens vier jaar lang alleen het minimale doet en alle ingewikkelde zaken zoals domeinoverstijgende samenwerking en financiering weer doorschuift.’

‘Ik denk zelf dat de zwevende kiezers mijn blogs niet zullen bereiken. Maar vanuit het doel om een maatschappelijk debat over de zorgplannen in beweging te krijgen, is mijn publiek de politiek en de (zorg)bestuurders in en rondom de zorg. De zorgelite zeg ik wel eens grappend.’ ‘Dat betekent wel dat ik mij soms moet afvragen: ‘met welke pet schrijf ik dit?’ Ik heb namelijk ook wel kritiek gekregen van andere bestuurders, of ik als bestuurder wel zulke scherpe stellingen kan produceren. Terwijl ik zelf werkzaam ben in de sector. Maar ik heb het altijd willen doen onder de noemer van hoogleraar met dertig jaar ervaring in tal van sectoren, gedreven om een maatschappelijke bijdrage te leveren. Maar tegelijkertijd hoop ik wel domein-overstijgende bruggen te kunnen helpen bouwen.’

‘De grote variatie aan aandacht, kennis en concreetheid in al de verkiezingsprogramma’s. Sommige partijen hebben maar twee volzinnen opgeschreven over hun plannen voor de ouderenzorg. Andere zijn weer veel royaler maar pakken alleen hun stokpaardjes erbij en laten een breder perspectief buiten beschouwing. We moeten echt gaan werken aan een breed gedragen maatschappelijke visie op ouder worden en ouderenzorg. Maar er zijn ook een paar partijen die echt heel goede teksten hebben. Daar is over doorgedacht en de dilemma’s zijn afgewogen. Je hoeft het er natuurlijk niet mee eens te zijn, maar het is mooi om te zien dat ze erover hebben nagedacht en hun argumentatie stand houdt.’

‘Het wordt zelden echt concreet, het blijft erg in het luchtledige. Dat zou mijn tip zijn voor de partijen. Als je kijkt naar de financiering of het daadwerkelijk organiseren en realiseren, dan ontbreekt er duidelijk een grotere visie op de inhoud. Bijvoorbeeld het plan om 1 miljoen woningen te bouwen, wat in meerdere programma’s staat. Goed dat ze er een getal aan plakken, maar enig besef hoeveel miljarden euro’s daarbij komen kijken en waar dat vandaan moet komen ontbreekt. ‘Het is ook lastige materie om na te denken over de laatste levensfase van een mens. Maar daarom is het maatschappelijk debat zo belangrijk. Want naast dat de politiek daarop beleid moet maken, moeten wij zelf als individuen ook nadenken hoe we oud willen worden. Ik ben er persoonlijk na 30 jaar werken in de ouderenzorg ook nog steeds niet uit.’