‘Het ZiN stelt dat een harde cesuur op basis van objectieve criteria voor verblijf in de Wlz niet mogelijk is binnen de huidige wet- en regelgeving. Zij stellen dat er diverse factoren zijn welke onderling samenhangen of zelfs van elkaar afhankelijk zijn die maken dat verblijf in een verpleeghuis noodzakelijk is. Zij constateren dan ook dat beleid en praktijk uit elkaar lopen. Om te bepalen of verblijf nodig is stelt het ZiN voor dat er een afwegingskader ontwikkeld wordt.’

‘ActiZ begrijpt dat, kijkend naar de letter van de wet, een harde cesuur op basis van objectieve criteria voor verblijf in de Wlz niet mogelijk is. Dat was ook onze reactie toen de maatregel voor bevriezing van verpleeghuisplaatsen bekend werd. De huidige wet- en regelgeving geeft geen ruimte om hier naar te kijken. In praktijk doen we dit natuurlijk al wel. Zorgmedewerkers moeten cliënten iedere dag vertellen dat de zorgindicatie alleen niet meer genoeg is voor een plek in het verpleeghuis. Dat is best een lastig gesprek. We zitten gevangen in het huidige stelsel. Wat ons betreft had het ZiN dat nog wel nadrukkelijker naar voren mogen brengen.’ 

‘Nee. Met de groei aan ouderen, het bevriezen van het aantal verpleeghuisplekken en het behoud van de huidige wetgeving, knelt dit vanzelfsprekend in de praktijk. Hier zien we al langere tijd dat zorgprofessionals, gezien de wachtlijsten, dagelijks keuzes maken welke cliënt instroomt in het verpleeghuis met als gevolg dat cliënten met een zorgprofiel VV4 in principe thuis zorg krijgen. Wij missen in het advies vanuit het ZiN welke aanpassingen in wet- en regelgeving nodig zijn om de al in gang gezette beweging in de sector te ondersteunen.’

‘Via triage moeten zorgprofessionals kunnen bekijken waar de zorg het best geleverd kan worden, vergelijkbaar met de manier waarop wijkverpleegkundigen hun werk doen. Ze moeten allereerst kijken wat ze kunnen doen om mensen weer zelfstandig te laten worden. Dat kan bijvoorbeeld met reablement, vervolgens komen andere hulpmiddelen en het netwerk om de hoek. Dan komt professionele hulp aan bod. En als allerlaatste stap professionele hulp in het verpleeghuis. Het huidige stelsel met de huidige wetgeving past niet meer bij hoe in de praktijk gewerkt wordt. Veel partijen constateren dat dit zo is, maar tegelijkertijd pakt niemand de verantwoordelijkheid hier ook iets aan te doen. Dit vraagt ook om politieke keuzes. De werkagenda Langdurige zorg die door het ZiN, NZa, CAK, CIZ is geschreven biedt hiervoor een goed aanknopingspunt. Het zou mooi zijn als de ambities zoals in de werkagenda zijn verwerkt snel gerealiseerd worden.’ 

‘Dat is afwachten. In het hoofdlijnenakkoord staat niets over dit thema benoemd. We kennen wel de standpunten van de formerende partijen en weten dat deze uit elkaar lopen. ActiZ blijft zich inzetten voor een eenduidige visie op de zorg voor ouderen met een realistische blik op de organiseerbaarheid in de hele keten.’