De zorg voor ouderen, thuis en in het verpleeghuis, gaat altijd door. Ook in de zomermaanden wanneer veel mensen vakantie vieren, blijft de zorg doorgaan. Gelukkig worden veel zorgorganisaties daarbij geholpen door vakantiekrachten. 'In mijn werk in een damesmodezaak merkte ik dat ik het  altijd leuk vond om mensen te helpen die net iets meer hulp nodig hadden', vertelt Janny Meuleman. Sinds half juni dit jaar is ze aan de slag als vakantiekracht bij  woonzorgconcern IJsselheem in Kampen en werkt ze als ‘medewerker welzijn’ op een afdeling waar mensen met dementie wonen.

Confronterend

'De eerste dag dat ik binnenkwam, merkte ik meteen dat ik hier op mijn plek was', vertelt Meuleman. 'Toen ik binnenkwam ontmoette ik een mevrouw die ik kende. Ze fietste altijd bij mij door de straat. Maar nu woont ze hier in het verpleeghuis op een afdeling voor mensen met dementie. Het was confronterend, maar ik leerde meteen waarom ik juist in de ouderenzorg wil werken. Het is soms moeilijk om te zien hoe kwetsbaar mensen zijn. Iemand die ook iemands moeder of vader is, die zich nu niet meer zelfstandig kan redden. Die wil ik helpen.'

Kriebelen

Meuleman vertelt dat het begonnen te kriebelen om in de zorg aan de slag te gaan toen haar moeder ziek werd. 'Ik heb mijn moeder samen met familie verzorgd. Ik merkte toen dat ik het mooi vond om aandacht en liefde te kunnen geven.' Helemaal van een vreemde heeft ze dat niet: 'Ik kom uit een groot gezin en mijn zussen zitten ook allemaal in de zorg. En ik ben er wel achter dat ik dit ook wil blijven doen!'

Iets voor de ander betekenen

'Als vakantiekracht heb ik nog geen opleiding in de zorg gevolgd. Maar ik kan me al wel heel nuttig maken. Ik drink koffie met de bewoners, maak een praatje, leg een puzzel met een cliënt of of speel een spelletje memorie. Ik masseer handen, lak nagels of maak een wandelingetje in de binnentuin met bewoners. Het is mooi om er voor iemand te kunnen zijn, om voor iemand iets te mogen betekenen.'

Maar het is niet altijd makkelijk. Meuleman: 'Soms komt iemand het ene moment heel boos over en het andere moment heel verdrietig. Ik vind het nog lastig hoe je daar goed mee om moet gaan. Gelukkig mag ik nog cursussen volgen. Al zijn er ook altijd collega’s in de buurt die kunnen helpen. En dat houd ik gelukkig nog wel even, want IJsselheem heeft gevraagd of ik langer wil blijven werken. Natuurlijk wil ik dat!'