‘Het organiseren van Medisch Generalistische Zorg (MGZ) vergelijk ik wel eens met hoe wij met de familie de kerstmaaltijd doen. Ik heb een grote woonkamer en kan goed tegen stress dus is het logisch als we het bij ons thuis doen. En we spreken af dat iedereen eigen gerechten meeneemt en we delen ook nog de kosten. Zo kan het ook werken bij het garanderen van medische zorg voor mensen in de nacht en in het weekend. Maar dan moet je daar wel met z’n allen over eens zijn. Net zoals dat de basishouding bij onze familie met kerst is dat we hoe dan ook met z’n allen aan tafel gaan.’

Overzichtelijk veld

‘Hier in Midden-Brabant kunnen we die afspraken in principe overzichtelijk maken. Wij hebben zelf een behandeldienst met specialisten ouderengeneeskunde (SO’s). Daarbij werken we nauw samen met andere VVT-collega’s zoals Thebe en Mijzo. En we hebben te maken met één zeer betrokken overkoepelende huisartsenorganisatie, PrimaCura. De huisartsenpraktijken waar we goed mee samenwerken zijn goed georganiseerd. Dat is een voorwaarde. Ze organiseren het multidisciplinair overleg (MDO) waar de casussen van kwetsbare ouderen besproken worden en daar zit onze SO bij. Hierin stemmen we af waar onze SO’s heen gaan en wat voor de huisarts is. Bij complexe casussen wordt ook de wijkverpleging en de sociaal werker ingezet. Dan is het helemaal ‘top of the bill’. Financieel gezien zit het grofweg zo in elkaar dat de inzet van de SO voor mensen met een Wlz-indicatie uit de Wlz-komt en voor mensen zonder indicatie vanuit het GZSP-budget komt (Geneeskundige Zorg aan Specifieke Patiënten).’ 

Ongebreidelde groei 

‘We komen overal helpen bij mensen, ook die we niet in zorg hebben. Bij mensen thuis die soms wel en soms geen indicatie voor een zorgzwaartepakket (ZZP) hebben, bij andere Wlz-aanbieders. Er zitten echter wel grenzen aan, namelijk dat iedereen aan tafel het eens moet zijn met het hoofddoel. Zo hebben we in deze regio afgesproken dat we de geclusterde zorg niet uitbreiden. Geclusterde professionele zorg heeft een aanzuigende werking en leidt vaak tot teveel zorg, terwijl we moeten ontzorgen. Juist als het lukt om mensen thuis te laten wonen, kunnen we de medische zorg beperken. 

Het convenant

‘In dit soort situaties is het convenant MGZ behulpzaam. Als iedereen in de regio met de juiste intentie aan het werk is, heb je natuurlijk helemaal geen convenant nodig. Maar als je elkaar kwijt raakt of nog niet gevonden hebt, dan kan het Convenant helpen. Belangrijk is dat je elkaar in het oog hebt. Je hoort wel eens over locaties waar niet eens verpleegkundige zorg aanwezig is of een huisarts zonder praktijkondersteuner. Als SO’ers en huisartsen onvoldoende bediend worden, dan werkt het niet en moet je om tafel. Met het convenant kun je dan naar een rolverdeling kijken. Er is op basis van het convenant zogezegd niks hard afdwingbaar, maar de aanspraak op samenwerking ligt er wel. En vooral: het zorgkantoor kan het probleem niet langer links laten liggen.’

Reablement

‘Met of zonder convenant, de blik of intentie waarmee je naar MGZ kijkt moet overeenkomen. Het zorgnetwerk Midden Brabant functioneert heel goed. Alle betrokkenen herkennen de urgentie om de vergrijzing het hoofd te bieden en stappen in. Er kan geen groei van intramurale plekken zijn en we willen geen kwetsbare ouderen nodeloos in het ziekenhuis. Dan moet je dus gaan helpen in de eerstelijn. Onze kijk is dat je een maatschappelijke opgave hebt om mensen te helpen. Voorop staat dat je dit primair doet door mensen zo veel mogelijk zelfredzaam te maken vanuit de visie op reablement die in deze regio steeds meer voeten aan de grond krijgt. En als je die toegankelijkheid hoog in het vaandel hebt staan, moet je ook bereid zijn om af te stappen van een aantal normen voor bezetting en dergelijke. Want schaarste verdelen is niet ‘one size fits all’ maar maatwerk, waar we snoeihard aan werken.’

Lees de hele reeks 'MGZ door de ogen van' op het ledennet van ActiZ