Eén procent van de Nederlandse bevolking heeft een indicatie voor verpleeghuiszorg. Daarvan staat tien procent op de wachtlijst om deze zorg ook daadwerkelijk te ontvangen. Dit waren op 1 november 17.500 mensen, ruim 600 mensen meer dan een maand daarvoor. De grootste groep van deze wachtenden wil het liefst op een locatie naar voorkeur (bijvoorbeeld dicht in de buurt of vanwege een specialisatie van een zorgorganisatie).

Naast de groep die wacht op een plek naar voorkeur, is er een even grote groep ouderen die wel een Wlz-indicatie heeft, maar nog even wil wachten met bemiddeling naar een verpleegzorgplek (13.574). Deze mensen worden officieel niet als wachtenden geteld, omdat zij nog niet naar een verpleeghuis willen. Ze hebben hier vanwege hun indicatie echter al wel recht op.  

Druk blijft toenemen

Eind november berichtte ActiZ al over de zorgelijke ontwikkeling van de stijgende wachtlijsten waardoor de druk op verpleeghuizen verder toeneemt. De oorzaken van de wachtlijsten zijn deels te verklaren door de toenemende vergrijzing en COVID19 gerelateerde knelpunten, zoals een hoog ziekteverzuim bij zorgaanbieders.  

Het kan en moet anders

Hoewel de noodzaak om het anders te doen groot is bevat het coalitieakkoord tot onbegrip van ActiZ weinig aanknopingspunten die antwoord geven op de dramatische en onafwendbare gevolgen van de vergrijzing. Het is nodig de zorg voor ouderen anders te organiseren, anders zullen de wachtlijsten blijven groeien. Daarom is het hard nodig om de maatschappelijke verwachtingen bij te stellen en met nieuwe oplossingen te komen.